Dive deep

Ik kreeg een verrassingsweekend voor mijn verjaardag. Van J.

Het begon op vrijdag. Ik kwam uit Vlissingen en ik moest een bepaalde trein nemen, met instructies over wanneer uit te stappen.

Rapenburg

Dus ik dacht nog heel lang dat we naar Kruiningen- Yerseke, of naar Riland Bath… maar het was dus Leiden. Een hotelletje aan het Rapenburg, met van binnen afbladderend pleisterwerk en krakende vloeren.
Toen ik op mijn achttiende ging studeren, gingen de kakkers naar Leiden en de andere mensen zoals ik naar Amsterdam. Dat lag nogal vast. Ik ben even oud als onze koning, die toen ook in Leiden studeerde en die woonde aan precies datzelfde Rapenburg. Je hoorde de wildste verhalen over hem, die allemaal te maken hadden met bier en vrouwen. Door al die dingen ben ik altijd met een boog om Leiden heen blijven lopen.
Maar Leiden is beeldschoon natuurlijk, met al die hofjes, grachten en molens. En in studentensteden zijn altijd goede kroegen en toffe restaurants. Overal waar de studentenhuizen van Minerva staan, staat het logo op de gevel, met hun slogan Dive Deep. Dus dat doen wij ook, J en ik, en hoe. Iets met kunst, met de allerlekkerste confit de canard ooit, met een hip pop up restaurant op het dak van een oud warenhuis, en eindeloos lopen door die schilderachtige straatjes, ’s avonds koud maar met een volmaakte volle sneeuwmaan. Beetje regen. En dan weer snel naar die knusse hotelkamer met zijn donzige bed. Daartegenover zit kinderboekhandel Silvester en ook daar ben ik nog nooit geweest. Zodra ik een voet over de drempel zet, roept de vrouw van de winkel uit: ‘Anna van Praag!’

Zo leuk. Willem Alexander kan zich daar op dat Rapenburg niet beroemder gevoeld hebben.