‘Dus,’ zegt mijn dochter, ‘dit was de prijs die je in Spanje al wilde winnen?’ Om vervolgens te zuchten: ‘Wat duurt zoiets lang.’
Het duurt natuurlijk niet bij iedereen lang. En het is geen prijs, maar een nominatie.
Jaloezie
De laatste keer dat ik iets won was de Drentse Kei – de prijs van de Drentse Kinderjury, meer dan tien jaar geleden. Voor Het Heksenhotel kon ik de startersprijs van de Jonge Jury krijgen – maar die ging toen naar een ander.
Verder ben ik niet gekomen met prijzen. Dat heeft een beetje te maken met pech: verkeerde moment met het verkeerde boek, net toevallig een paar meesterwerken van anderen die mij overschaduwden. Soms baalde ik daarvan, het ging zelfs zo ver dat ik mijn lieve schrijfvriendin die precies deze prijs won dagenlang niet kon feliciteren door pure jaloezie.
Maar het was niet alleen maar pech, denk ik nu. Natuurlijk, die prijzen zijn willekeurig, maar ik heb zelf lang gezocht tot ik echt mijn eigen stem (genre, afstand, ruimte) had gevonden. Wat dat betreft heeft mijn kind gelijk: het duurt lang – of in ieder geval bij mij.
Jona schreef ik in mijn eigen huisje, op mijn eigen manier, met alle vrijheid. Ik vierde de lancering en mijn twintigjarige schrijversbestaan uitbundig. Het klopte. En met dat besef werd mijn fixatie op prijzen een stuk kleiner.
Beste Boek voor Jongeren
Het bestaan van Het Beste Boek voor Jongeren, als prijs en nominatie, was ik zelfs een beetje vergeten; dat komt voor een deel doordat de prijs een beetje een imagoprobleem heeft. Toen ze me belden van de uitgeverij (‘Heb je even? Het is nog onder embargo’) overviel het me totaal. Daarna heb ik wel meerdere keren champagne gedronken en taart gegeten met iedereen die bij me over de vloer kwam. Het is eervol en stoer, net als het lijstje waar ik tussen sta. In september wordt bekendgemaakt wie van de vijf genomineerden wint. Daar ga ik naar toe in een feestjurk.
En als ik dan niet win? Ik zoek en zoek in de krochten van mijn brein maar ik geloof werkelijk dat ik dat ook prima vind. Er komen nog zoveel boeken van mij aan – ik ben nog maar net begonnen!
