Idolaat

Het was niet Olivia Newton John. Ook niet Madonna. Eigenlijk was ze wat te oud voor mij, maar ik was nou eenmaal een ouwelijk kind.

Mijn ideale voorbeeldvrouw/rolmodel/idool als kind was toch wel echt Monique van de Ven.

100% anders

Ik realiseer me nog niet zo lang hoe zij, op het irritante af, mijn beeld van ‘ideale vrouw’ belichaamde. Irritant omdat ze zo niet was wie ik was, om te beginnen was ze blond: dat heerlijke next door leuke meisje waar alle jongens voor vallen. Bovendien was ze – waarschijnlijk als gevolg van het voorgaande – op een ontwapenende manier prettig zeker van zichzelf. Ik heb me er later lang tegen verzet want ja, ik ben nou eenmaal 100% anders en het is goed zulke zaken juist te omarmen om gelukkig te worden; maar toen ik een half jaar geleden in ondertrouw ging en J zei: ‘Kom, we doen even een Turks Fruitje’ (ik zat toch al achterop bij hem), toen kuste ik mijn inner Monique van de Ven wakker en even was ik precies haar.
Het begon bij Sil de Strandjutter dat ik samen keek met mijn bestie Mylou. Ademloos, zwijmelend zoals wij zo goed konden. En het behoorlijk suffe lied van Monique ‘Als je weet wat liefde is’ zongen wij vaak. Waardoor Mylou, op ons trouwen laatst precies dat lied de rode lijn van de ceremonie maakte.
Bijna had mijn oudste dochter Lobke geheten, naar de rol van Monique: de heerlijke jonge meid uit de serie om wie twee al even heerlijke mannen vechten (die dochter is me eeuwig dankbaar dat die vernoeming niet is gebeurd).
Maar goed, nu is Monique dus hoofdgast op Film by the Sea. Er is een mooie film over haar leven waarvoor maakster Claire mij al een tijdje geleden vroeg om de communicatietekst te schrijven. En nog tijdens het feestelijke etentje met alle bobo’s gooide ik het voor Monique op tafel (ja ik had een paar wijntjes op): al mijn adoratie voor Lobke, en voor dat ene lied. En omdat Monique ook in het echt aardig is zong zij even samen met mij de eerste regels.

Later drong ik mij ook nog naast haar op op de rode loper, de schaamte ver, ver voorbij. Kijk nou hoe leuk.

Foto: Lex de Meester