Ik vind mezelf zo dapper.
En tegelijkertijd zo verwend en bevoorrecht. (lees verder)
Categorie: Verhalen van een Amsterdams leven
Zout op mijn boek
Rommelig, chaotisch, teveel overbodige spullen.’
Dat ben ik als ‘ persona’ van de TU Delft. (lees verder)
Een losse tand! Hoe blij werd je daarvan als kind.
En hoe angstaanjagend is het nu. (lees verder)
Flarden
Mijn twee oude wijze petemoeien kwamen los van elkaar aangevlogen, ze hadden zichzelf uitgenodigd. (nieuw stukje)
Lees verderPerfect match
Hallo kinderboekenweek! Weet je nog dat ik jarenlang dag in dag uit met je in de weer was? (lees verder)
Lees verderRed ons!
Twaalf kinderboekenschrijvers in spe keken vol verwachting naar me op. Twaalf dromen van een eigen boek, en ik ging ze daarbij helpen. (lees verder)
Lees verderZonder hoofdletters
Ieder mens kan zijn Grote Liefde ontmoeten, zelfs uit een vorig leven. (lees verder)
Lees verderProbeer om te keren
Ik heb zo’n verschrikkelijk slecht richtingsgevoel. Ga rustig uit een winkel precies de verkeerde kant op, doe dat helaas ook bij snelwegen en van instructies als ‘ga verder in westelijke richting…’ raak ik totaal van slag. Oké, het westen… eh, waar is de zon? (lees verder)
Lees verderGespot in de Flesseman: zes wazige oude dametjes. (lees verder)
Lees verderMisschien liep ik toch wel door naar Zoutelande. (lees verder)
Lees verder