Categorie: Verhalen van een Amsterdams leven

Ik geloof dat ik in dit deel van mijn straat zes coffeeshops heb. Plus nog een paar vage wietwinkels.
(lees verder)

Lees verder

Ik was gek van geluk. Het is de titel van een boek, een boek over sektes. (lees verder)

Lees verder

Ik haal mijn moedertje op voor een uitje in de middag. ‘Ik heb me ook alvast afgemeld voor het avondeten,’ zegt ze als ze de Flesseman uit komt. Het woord ‘avondeten’ is nooit gevallen. (lees verder)

Lees verder

Het moment ging bijna achteloos voorbij. Bijna.
(lees verder)

Lees verder

Ik droomde dat mijn jongste dochter dood was.
We moeten nog een afscheidsceremonie doen, zei ik steeds. Ik bleef maar slaaphuilen.
(lees verder)

Lees verder

Misschien was ze wel de belangrijkste reden dat ik naar de freelancersborrel was gegaan: om me te laten inspireren door een van de meest sterke vrouwen van Nederland. (lees verder)

Lees verder

Een blauwe envelop op de deurmat. 150 achtstegroepers enthousiasmeren voor de literatuur. Kinderbijslag aanvragen. Het programma van je website laten updaten. Glas naar de glasbak verplaatsen. Voor de duizendste keer al die lange haren controleren op luizen. Je tanden flossen, wederom met je vinger naar de dokter.
(lees verder)

Lees verder

Het was Sint Maarten. De intocht van Sinterklaas. En ik was alleen.
(lees verder)

Lees verder

Goeiemorgen schatje zei ik en schoof de gordijnen open – en weer dicht, het was nog te donker, je zus en ik zijn nogal van slag omdat Donald Trump gewonnen heeft.
Met een ruk zat ze overeind en graaide naar haar telefoon. Whatthefuck, zei ze, whatthefuck whatthefuck.
(lees verder)

Lees verder

Stomtoevallig zag ik dit wekend twee films over mijn allergrootste angst.
(lees verder)

Lees verder