Anna van Praag

Twintig jaar geleden was Astrid Lindgren een jaar dood. Mijn zus en ik besloten haar te eren. En zo is het begonnen. 

Monsters in het verkeer. Daar stikt het van in Amsterdam.

We gingen wandelen langs de Rijn. We klommen over hekken en waadden door brandnetels.

Wat geef je de man de alles al heeft (of zelf al koopt)? Die neem je mee naar een rare plek.

Ik zou op Schiphol kunnen wonen.

Er is een schrijfster die woont in de bergen van Afrika. Die leeft daar met de wind, de vlaktes, de dieren; en ze schrijft. Ooit was dat ook jouw droom. 

Ik kreeg een allerliefste mail met een allernaarst bericht.

Ik heb er eentje geadopteerd. Ze heet Jessica en ze heeft een baby.

Het regende, alweer, ik hoorde het ruisen in de bomen en de binnentuinen beneden bij mijn huisje.

Moeder Aarde. Moeder Natuur. Laten we de scheppende en tegelijk beschermende vrouwelijke krachten in de wereld koesteren.