Anna van Praag

Ik had een boekpresentie op een stoere plek en ik was er zelf niet bij.

‘Wat een sukkel, neemt ie wijwater en knoflook mee. Alsof hij exorcisme gaat doen.’ 

‘Kijk,’ zeg ik. ‘Kijk het licht.’

Het bruist en buldert in de verte, je voelt aan alles dat het eraan komt.

Het gaat echt heel goed met het lege nest. 

Tijd. Aandacht. Dat zijn de belangrijkste dingen die we hebben.

Vanaf het moment dat ik wakker werd, was mijn computer behekst.

Bij het Spanish Film Festival zag ik een film over een transgender. 

Jonge vrouwen nemen de macht, schreef ik in mijn vorige stukje. En dat is niet alleen in Nederland. 

Het gebeurt voor je ogen, razendsnel. En dan bedoel ik niet: kleine meisjes worden groot.