Anna van Praag

Als ergens Bohemian Rhapsody klinkt en je bent met iemand die NIET spontaan mee gaat zingen en alle stemmetje probeert na te doen… RUN.

Zo’n paar keer per jaar droom ik iets bijzonders. Dan schrijf ik zo’n droom snel op.

Dat ze nog nooit zo verliefd is geweest, zegt de dochter. Iets met urenlang samen kijken naar sterrenhemels en heel lang praten. En lachen, vooral veel lachen. 

Scheidingsblues. Daar had ik het over met een vriendin. En over levensblues in het algemeen.

In elke paradijselijke tuin groeit wel een giftig plantje. Anders zou het niet het paradijs zijn, toch?

Ria Bremer -of all people- zei ooit wijze woorden tegen me.

Wat gebeurde er allemaal deze week?

De afgelopen dagen stonden in het teken van de dood.

Mijn moeder was therapeute. En op een dag zat er een cliënt van haar in onze huiskamer. Dat kon toen nog gewoon, het was dezelfde informele tijd waarin sommige jongens uit mijn klas elke avond bij een leraar thuis gingen roken en drinken.

Zestien spiegels heeft mijn nieuwe huis.