Meestgestelde vragen door kinderen

Waarom ben je schrijver geworden?
Omdat dat is wat ik het allerliefste doe op de hele wereld.

Wat deed je voor je schrijver werd?
Spaans studeren en daarna werken in het theater, bij de film, en als tekstschrijver en journalist. Ik zei vaak dat ik kinderen stom vond en daarom kon ik natuurlijk niet meer met goed fatsoen kinderboeken lezen, laat staan schrijven. Maar toen kreeg ik zelf een dochter en ineens herinnerde ik me weer precies hoe het was om zeven jaar te zijn en De vloek van Woestewolf te lezen. Ik stopte al mijn liefde voor verhalen in het Verhalenkasteel, een project om voorlezen in de klas spannender te maken. Het werd een groot succes.

En je eerste boek?
Op een dag, een paar maanden voor ik heel lang op reis zou gaan (en misschien wel nooit meer terug zou komen) ben ik begonnen. Ik bracht mijn dochters -ik had er toen twee- naar de buren, trok de stekker van de telefoon eruit, veegde mijn bureau leeg en begon met het eerste hoofdstuk van wat uiteindelijk de trilogie de Kroonverhalen zou worden.
Ik schreef als een gek, totdat het moment aanbrak dat ik op reis zou gaan. Toen gaf ik de stapel papier, die inmiddels leek op een boek, aan een uitgever, en trok de wijde wereld in.
Toen ik een half jaar later terugkwam, wilde ik nog maar één ding: weer gaan schrijven. Gelukkig belde toen de uitgever op dat ze het boek wilden gaan uitgeven. Dat telefoongesprek hoorde bij de top tien van beste telefoontjes ooit.

Hoeveel boeken heb je geschreven?
Twintig. De Kroonverhalen zijn ook in Duitsland uitgegeven en Kom hier Rosa in Japan.

Werk je nog steeds voor het Verhalenkasteel, en wat is het precies?
Ik niet meer maar Nancy Wiltink, de verhalenverteller waarmee ik het samen opzette, nog wel. Kijk op haar site! (www.tuinaanzee.nl) . Nu ben ik schoolschrijver.

Waar woon je?
Ik woon overal en nergens. Dat komt omdat ik getrouwd was met een avonturier en zelf ook een soort zigeuner ben. In 2002 reisde ik een half jaar door Zuid Amerika, in 2004 zaten we maandenlang tussen de dieren in Afrika. In 2007 en 2008 trokken we door Europa, het Midden Oosten en Afrika met de Landrover Defender. In 2009 kochten we een boerderij in Andalucia, vlakbij Granada. El cortijo los gitanos, de zigeunerboerderij. Die naam bestond al! En in 2015 verhuisden we weer terug naar Amsterdam. Eerst runde ik zelfs nog een herberg en bakte de hele dag taarten.

Heb je nog bepaalde gewoontes of rituelen tijdens het schrijven?
Hoe meer het boek vordert, hoe groter de troep. Op het laatst liggen er overal papieren met aantekeningen en citaten, kaartjes, opengeslagen boeken, knipsels uit kranten en tijdschriften, afgekloven appels, lege dropzakjes. Ik heb (even tellen) acht magische stenen op mijn bureau liggen en tijdens het schrijven van het Heksenhotel droeg ik al die tijd dezelfde twee sieraden: een vriendschapsring die ik van een Ierse heks had gekregen, en een hanger van een pentagram om mijn nek. Op een geven moment, toen ik kritisch begon te schrijven over de hogepriesteres, werd ik allergisch voor dat pentagram. Het maakte rode uitslag op mijn huid en ik moest het een tijdje afdoen.

Op reis is het anders. De verhalen van Isabel Snoek en Fay het meisje dat kan vliegen heb ik op reis geschreven. Met een laptop, heel vroeg, in de eerste zon. Aan zee, op een berg, aan een rivier… Maar het kan inmiddels eigenlijk overal. Ik heb zelfs wel eens op een wc geschreven (op een soort camping, het was de enige plaats waar stroom was). Als ik maar niet gestoord word en lekker hardop kan kletsen tijdens het schrijven.

Ben jij een heks?
Ik ben niet ingewijd en ik zit niet bij een coven – maar ik ben ook zeker geen fluffbunny.

Lievelings…
Kleur: turquoise
Eten: Frans.
Dier: een zeearend.
Stad: Venetie, Rio de Janeiro, Amsterdam
Land: Mozambique, Brazilie
Schrijver: Hans Christian Andersen.
Boek: De Steffi en Nelly-serie van Annika Thor. De gebroeders Leeuwenhart (Astrid Lindgren). De geur van melisse (Per Nilsson). Sjakie en de chocoladefabriek (Roald Dahl). Het kleine huis op de prairie (Laura Ingalls) – dat is het ultieme troostboek. En zelf moest ik heel erg huilen bij De boekendief van Markus Zusak en Een weeffout in onze sterren van John Green.
Van vroeger: De kinderkaravaan van An Rutgers van der Loeff. De geheime tuin (Frances Burnett). Alleen op de wereld van Hector Malot.
Plus: de sprookjes van Andersen uit het grote zwarte boek van mijn grootje, bijvoorbeeld De Sneeuwkoningin of De kleine zeemeermin, ongecensureerde versie (dus dat ze toch doodgaat).
En over reizen O wat mooi is Panama van Janosch.
Boekpersonage: Peter Pan (uit het boek dus, niet de film). O, wat zou ik graag willen dat hij zomaar eens aan mijn raam klopte. Daar droom ik van. En dat ik dan met hem mee zou vliegen.

Zijn je verhalen echt gebeurd en gaan ze over jou?

Als je dit vraagt, ga ik toch liegen (zeker als het over Nooit meer lief gaat). Dus misschien zeg ik ja en misschien zeg ik nee, maar of dat waar is weet je nooit.