Goudkoorts heb ik. Hier in Colombia, land van goud, koffie en coca.
In het enorme goudmuseum van Bogota wordt iedereen een beetje koortsig. Zoveel goud, zoveel mythe, zoveel gekte.
Fruit en chicha
Heel Latijns Amerika is inmiddels mijn Eldorado geworden, zo hard heb ik hierover gedroomd en naar toe geleefd. Maar maanden van keihard werken gecombineerd met jetlag en hoogteziekte maken me een beetje bipolair. Helemaal hyper ben ik om na twintig jaar weer in een Latino stad te zijn – en wat voor een! Zoveel kleuren, tropische bloemen en bomen, overal stalletjes met fruit en zelfgestookte chicha. Ik kan niet ophouden met stralen en ratelen. Het volgende moment ben ik in tranen om het droeve tentenkamp middenin de stad van de uit hun oerwoud verdreven inheemse bewoners en kan ik mijn ogen maar niet sluiten voor de armoede die overal doorheen schemert. Ik ben absoluut niet zo zen als mijn plan was, zit zenuwachtig tig keer het verloop van de reis te plannen en ik ben één brok stress in een taxi die veel te hard van de heuvels omlaag stort. J zit daarnaast het ondertussen rustig te ondergaan. Gelukkig is Neilyn hier, een van de beste vriendinnen van mijn oudste dochter, samen met haar verloofde leidt ze ons door hun stad, even een vervangdochter voor de echte die nu wel heel ver weg zijn alledrie.
En nu pak ik mijn rugzak en gaan we Bogota alweer verlaten, op naar de koffieplantages!
