Er valt een brief op de mat. Zomaar ineens is ons huisje officieel een monument geworden. (lees verder)
Lees verderCategorie: Verhalen van een Amsterdams leven
Een gruwelijk karma
‘Kijk wat ik voor je heb meegebracht,’ zegt mijn moeder en ze zwaait met een plastic zak die aan haar rollator hangt. Er komt een rose-witte geranium uit in zo’n plastic potje. ‘Mooi he?’
‘Nee, dat vindt ze niet,’ zegt Chaia meedogenloos. ‘Over een paar dagen is ie dood.’ (lees verder)
Ik verander in een soort heks, alleen met haar zwarte kat.
(lees verder)
En toen… was ik helemaal alleen.
(lees verder)
Octopus
Als de dood aan je deur morrelt, houdt alles op.
(lees verder)
En de reus viel om
Hij was 94 jaar en al generaties lang worden de mannen in zijn familie 94 jaar. Hij had nog mooi een aantal mijlpalen meegepikt, van kinderen en kleinkinderen. Hij vond het wel goed zo.
(lees verder)
Tien dagen na de garantietermijn crasht mijn Mac. Hij typt d “e” niet meer. Pas nu weet ik hoe intens je die kunt missen. (lees verder)
Lees verder‘Maar nu moet ik even duizend rozenblaadjes opvegen,’ zeg ik tegen mijn vriendin.
(lees verder)
Snoesje, ik heb je kamer opgeruimd. Of eigenlijk is leeggemest misschien een beter woord, het is echt ongelooflijk hoe iemand op zo’n piepkleine ruimte zoveel troep kan maken.
(lees verder)
Het is een nieuw gevoel. (lees verder)
Lees verder