Het foldertje bracht Bloem maanden geleden mee van het station. ‘Ik dacht dat je dit wel wilde hebben.’ Sindsdien hangt het op de koelkast, ik zie het elke dag en ik word er blij van. (lees verder)
Lees verderCategorie: Verhalen van een Amsterdams leven
Dat je je hele leven lang als je in de spiegel kijkt altijd een klein beetje baalt.
(lees verder)
Complimentjes, soms ben ik er dol op.
(lees verder)
Daar gaat mijn dochter van twaalf door de douane. Zonder mij.
(lees verder)
Gewoon dat die kat er is. Elke ochtend als ik beneden kom.
(lees verder)
De wilde frisheid
Het stormt nogal in mijn hoofd, ik kan alleen maar flarden schrijven.
(lees verder)
Zo dochter
De leuke American guy voelt zich misselijk. Hij vlucht de wc in en de cobra, die nog niet zo lang geleden zijn mond in is gegleden, zoekt nu een bloederige uitweg via zijn oog.
(lees verder)
Onbestemd
Een boot met matrozen in de mast, helemaal uit Mexico! We rennen het huis uit naar het water, maar ze brengen mijn liefje niet mee.
(lees verder)
Still
Een beetje laat, maar ik zag eindelijk de film waar ik al een jaar doodsbang voor was. Samen met mijn dochter en deels met mijn handen tegen mijn oren (eng! naar!)
(lees verder)
Waiting to exhale
Elke donderdag. Dan bak ik geen taarten en serveer geen lunches, dan fiets ik zodra de kinderen naar school zijn weg over de grachten, naar het mooiste huis van Amsterdam. Ik open de deur met een gouden sleutel. (lees verder)
Lees verder