Ik was boos, een tijdje geleden al. En ik reageerde het af op de vriend. (lees verder)
Lees verderCategorie: Verhalen van een Amsterdams leven
Vroeger was de sauna niet bepaald hip, toch? En medewerkers van de sauna vrij onzichtbaar. Daar is ongemerkt verandering in gekomen. (lees verder)
Lees verderDochter, luidkeels en dramatisch vanaf de bank: ‘Door die schimpige woorden, die ik zonder verdienen heb moeten lijden: hoere, scheuke ende teve…’
Het is voor dramales op school en het is Mariken van Nimwegen in oud Nederlands. (lees verder)
Ik dacht, ik schrijf honderd odes. Ben ik een jaartje mee bezig, het is een verhaalvorm die mij beter past dan bijvoorbeeld ironie. Bovendien had ik gelezen dat het heilzaam is voor je ziel, om de mooie en fijne dingen om je heen met enige regelmaat te benoemen.
(lees verder)
Vorig jaar sloot ik af in de min: er was meer geld uitgegaan dan binnengekomen.
(lees verder)
Categorieën
Ode 9 (dochters)
Dochters. Ik heb er wel een paar.
(lees verder)
Categorieën
Ode 8
Ik breek een lans voor de traditie.
Die ik los van zwarte piet zie.
Maar: in dat je een gedicht schrijft
tongue-in-cheek terwijl het licht blijft.
Een gedicht van jou alleen
aan de mensen om je heen.
Voor elkaar gedichtjes schrijven…
Dát is waarom dit feest moet blijven!
(lees verder)
‘Ik moet even the hills are alive doen’ zei ik deze zomer een paar keer tegen J.
(lees verder)
Elke dag, ongelogen, ben ik me bewust van de dingen die het doen.
(lees verder)
Op de pont kom ik een collega tegen. ‘Ga je ook naar die uitverkochte voorstelling?’
Ik flap eruit: ‘Eigenlijk ga ik naar een heksenkring, vanwege de volle maan.’
De collega knikt, meteen stil.
(lees verder)