Anna van Praag

Dat zou nog eens een spannende tv-serie zijn: het verhaal van de Spaanse koning Juan Carlos. De man die werd opgevoed door een dictator en vervolgens de democratie teruggaf aan zijn land. Die zich hard maakt voor stierenvechten en de jacht, maar ook voor het Wereldnatuurfonds. En die iets raars heeft met schieten en geweren.
(lees verder)

‘Zijn wij niet te lief voor jou?’
Dat was de eerste vraag die mijn nieuwe uitgever mij een tijdje geleden stelde, tijdens een soort sollicitatiegesprek. Op tafel lag mijn eigen boek, Nooit meer lief. O nee, dacht ik.
(lees verder)

‘Zoveel moois maar niemand die ernaar komt kijken.’ Zoiets is denk ik de vertaling van het ingewikkelde Andalusiche spreekwoord dat het oude slagersvrouwtje mij vertelt. Inderdaad heb ik de slagerij niet vaak zo vol vlees en zo zonder mensen gezien. Waar is iedereen?
(lees verder)

Hoeveel kan een Spaans kind eten? En hoe Spaans zijn mijn eigen kinderen eigenlijk?
Spaanse inburgeringswet nummer zoveel, categorie eten: vergeet vooral de lunch niet.
(lees verder)

‘Het is echt een taboe dat we er alsmaar klakkeloos vanuit gaan dat er maar één leefritme is,‘ schrijft een vriendin. He ja, fijne paasgedachte: we gaan een taboe slechten!
(lees verder)

Pasen in Spanje is raar. Elk jaar opnieuw valt het me weer rauw op mijn dak: o nee, semana santa!
(lees verder)

‘Wat is de beste 1 aprilgrap die jij ooit heb uitgehaald?’ vraagt mijn jongste dochter. We zitten al een tijdje te bespreken waarom de ene grap (‘we zeggen tegen Chaia dat ze nooit meer mag paardrijden’) ongeloofwaardig is, de volgende (‘we verzetten alle klokken en maken Bloem middenin de nacht wakker en zeggen dat ze zich heeft verslapen’) voor de grappenmaker zelf irritant is, of gewoon niet leuk (alle andere grappen).
‘In Sudan, met je zusjes,’ zeg ik meteen.
(lees verder)

Ik weet niet precies wat het is, ascetisch, maar ik denk dat ik zo leefde de afgelopen weken. Met zo min mogelijk ingrepen een huishouden runnen, vroeg naar bed, vroeg op en vooral veel ontbijtkoek eten.
(lees verder)

‘Mama, als je zo in de zon zit, zie je allemaal grijze haren.’ En even later (denk hier een gruwende toon bij): ‘Je lippenstift is uitgelopen, je lijkt wel een clown.‘ (afgewend hoofd) ‘Haal het weg!’
Ik heb hier thuis toch zo’n schattige puberdochter rondlopen.
(lees verder)

Voordat jullie je nu, walgend van mijn wansmaak, gaan afwenden, probeer je eerst iets voor te stellen. Hoe het zou zijn om nu niet in Nederland te zijn. Nee, geen vakantie, je was er echt weg.
(lees verder)